15 czerwca 2023 roku to kolejny dobry dla Frankowiczów dzień. Tym razem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dwa kolejne wyroki w „polskich sprawach frankowych”.
W wyroku C-520/21 TSUE orzekł, że:
– przepisy Dyrektywy 93/13 nie stoją na przeszkodzie przyznaniu KONSUMENTOWI dodatkowych świadczeń (np. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału konsumenta) w ramach rozliczenia nieważnej umowy kredytowej. Do Sądu krajowego należy ustalenie, czy takie świadczenia się należą i w jakiej wysokości;
– przepisy Dyrektywy 93/13 UNIEMOŻLIWIAJĄ BANKOWI domaganie się jakichkolwiek dodatkowych świadczeń poza zwrotem kwoty wypłaconego kredytu oraz odsetek za zwłokę, ale dopiero po wezwaniu do zapłaty.
Wyrok ten pozbawia banki kolejnego narzędzia nacisku na konsumentów w postaci groźby pozwania o tzw. wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z kapitału albo roszczenia o jego waloryzację. Rozliczenie z bankiem w wypadku unieważnienia umowy jest proste – bank ma oddać konsumentowi wszystkie spełnione świadczenia, a konsument ma zwrócić bankowi kwotę otrzymanego kredytu. TSUE nie wykluczył jednak, że konsument może domagać się dodatkowych świadczeń.
W wyroku C-287/22 TSUE orzekł z kolei że przepisy Dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym sąd krajowy może oddalić złożony przez konsumenta wniosek o zastosowanie środków tymczasowych (tzw. zabezpieczenia), w sytuacji gdy zastosowanie takich środków jest konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności tego orzeczenia.
Sąd krajowy powinien zatem uwzględnić wniosek o zabezpieczenie za każdym razem, gdy dojdzie do przekonania, na wstępnym etapie badania sprawy, że w umowie znajdują się postanowienia niedozwolone mogące skutkować nieważnością umowy.
Bez wątpienia oba orzeczenia to kolejny krok w prawidłowym kierunku. Mamy nadzieję, że spowodują one przyspieszenie rozpoznania spraw pokrzywdzonych przez banki klientów.